Egilea: virginiaimaz

Ipuinak entzuteko adinik badago?  Baietz  erantzuten du jende askok. Ipuinak umeteriarentzat dira. Nire burua kontalari moduan aurkezten dudanean (pailazo bezala aurkezten dudanean okerragoa da), lanbide honen inguruko  aurreiritzi guztiak agertzen dira maiz: “Ui… ze polita! Haurrei ipuinak kontatzea…! “ Adinean … Seguir leyendo →

IMAGINARIO KOLEKTIBOA DESESKOLATZEN Batzuetan, eskoletara joaten gara ipuinak kontatzera. Gauza jakina da ipuinek sormena garatzen lagun dezaketela eta uste horretan oinarrituta, bada eskoletatik horregatik deitzen digutela sinesten duenik; ziur nago ez dela horregatik. Ezagutzen ditudan ikastetxeko plangintza askotan irudimena eta … Seguir leyendo →

MISTERIOA: IXILTASUNA, SEKRETUA ETA TABUA AHOZKO TRADIZIOAN Bukatu berria da Guadalajarako XXI. Ipuin maratoia eta bihotzean durundan darabilzkit oraindik ere 1200 lagunek kontaturiko ia 800 ipuinak. Misterioaren inguruan burutu da aurtengo topaketa. Blanca Calvo buru dutela, Guadalajarako Liburutegi Publikoko Haur … Seguir leyendo →

Kontatzea artea da. Erabateko biluztasuna izaten du sarritan, baina nire iritziz, nortasun propioa duen arte eszenikoa da.  Azken hamarkadetako kontua izan da ipuin kontaketak  instituzionalizatzea, haurren irakurzaletasuna bultzatzeko estrategiatzat hartu baitute  hainbat liburutegi eta eskoletan. Ze azkarrak diren erakunde batzuk! … Seguir leyendo →

Orain artean ez dut ezagutu arnasketak gure ofizioan duen garrantzia zalantzan jartzen duen kontalaririk. Arnasketaz hitz egiten dugunean,  saihestezina da  ordea gaia ipuinak kontatzera atera aurreko denbora tartearekin soilik lotzea;  urduritasunez beteta, “kaperan” egoten garen unera, alegia.  Era batera edo … Seguir leyendo →

Maite ditut ipuinak. Ahozkotasunean hazi nintzen. Eragin guztiz kaltegarria  duten Errauskine, Basoko Loti Ederra, Edurne Zuri eta antzeko perfila duten zenbait heroiren eraginpean behin eta berriz egon arren, hara non, feminista atera naiz. Horregatik nahi dut orain eta hemen, hain … Seguir leyendo →